ینکه چرا یک مصرف کننده، به سمت استفاده از چمن مصنوعی یا چمن طبیعی، سوق پیدا می‌کند، به ده‌ها ملاحظه اقتصادی، محیطی و دیگر شرایطی مربوط می‌شود که در زمان بهره برداری از چمن مصنوعی، وجود خواهد داشت. اما در این میان دلایل و ویژگی‌های استفاده از چمن مصنوعی، مقوله‌هایی به نام مصرف کمتر آب و نگهداری با هزینه کمتر بیش از بسیاری دیگر از عوامل، خود نمایی می‌کند. حال، شرایطی را تصور کنید که چمن مصنوعی، این دو ویژگی مهم را نداشته باشد یا با روشی تولید شده باشد که این ویژگی‌های آن تضعیف شده باشد؛ آیا در چنین شرایطی نیز، می‌توان گفت که چمن مصنوعی، مزیت نسبی خود در قیاس با چمن طبیعی را حفظ کرده است؟!

با شنیدن یا خواندن نام چمن، اولین رنگی که در تصورمان شکل می گیرد، رنگ سبز است. این کاملا طبیعی است. سبزی و چمن یکی از ارکان غیرقابل حذف از طبیعت هستند. در حدود نیمه‌های قرن بیستم هم که چمن مصنوعی وارد میدان شد و به عنوان یک محصول مدرن، کارکردهای مختلفی را پوشش داد، سبز رنگ بود. از ورزشگاه‌ها گرفته تا پارک‌های مصنوعی، نماهای بیرونی ساختمان‌ها و مراکز تجاری، حتی درون خانه‌ها در قالب قالی‌ها و کفپوش‌ها، چمن مصنوعی در همه جا با رنگ سبز عجین بود. اما رنگ سبز چنان با مفهوم چمن طبیعی و مصنوعی گره خورده که گاهی اصلا به این موضوع فکر نمی‌کنیم چمنی که ساخته دست انسان است، می‌تواند در قالب چمن مصنوعی رنگی و رنگ‌های متنوعی تولید و عرضه شود!